Wie de Onbeperkte Elfstedentocht bezoekt, kan er bijna niet omheen: de stralende lach van Aukje Weijenberg bij de start- en finishtafel. Al sinds de eerste editie staat ze daar, trouw met haar lijsten, hesjes en stempelkaarten. En dit jaar alweer voor de zesde keer.

Van paarden tot de Elfstedentocht

Aukje (52) woont in Sneek en werkt doordeweeks bij de klantenservice van een energiemaatschappij. Via haar liefde voor paarden ontmoette ze Sandy, de initiatiefnemer van de Onbeperkte Elfstedentocht.
“Met Sandy deed ik ooit mee aan Arena Moves, traplopen om geld in te zamelen voor MS-onderzoek. Toen zij begon met de Onbepertke Elfstedentocht en vrijwilligers zocht, heb ik me direct aangemeld.”

De rots bij de start

Wat haar taak precies inhoudt? Aukje legt het uit:
“Ik sta elke dag bij de start én finish. Iedereen die zich aanmeldt, vink ik af. Ik zorg dat deelnemers hun hesje, startnummer en stempelkaart krijgen. En bij de finish hou ik bij wie er binnenkomt. Zo weten we zeker dat er niemand wordt gemist. Ik doe dit nu al vanaf het begin. Voor de organisatie is het fijn dat er iemand staat die ze niks meer hoeven uit te leggen.”

Meer dan een evenement

Waarom ze dit jaar opnieuw meedoet, is voor Aukje duidelijk:
“Het is zó’n mooi evenement. Ja, het kost energie, maar het geeft nog veel meer terug. Het voelt alsof je een grote familie hebt. Iedereen zorgt voor elkaar. Het is lastig te omschrijven, maar het gevoel van trots, verbondenheid en emotie vult echt mijn hart.”

Vriendschappen en bijzondere momenten

Door de jaren heen zijn er ook waardevolle vriendschappen ontstaan.
“Een deelneemster uit de buurt is een goede vriendin geworden, vooral door onze gezamenlijke liefde voor paarden. Haar dochter is inmiddels mijn vaste sidekick bij de start en finish. Zo bijzonder!”

En dan zijn er die momenten die ze nooit zal vergeten. Zoals de deelnemer die altijd startnummer 1 wilde, maar van Aukje een creatieve nummering kreeg: jaar 2 kreeg hij nummer 2, jaar 3 nummer 3… Inmiddels lijkt hij zich erbij neergelegd te hebben.

Of de pake(opa) die met zijn scootmobiel meedeed, omringd door zijn dochters en kleinkinderen. “Hij zou eigenlijk maar één keer meedoen, maar omdat nog niet álle kinderen hadden meegedaan, verscheen hij het jaar erop weer aan de start. Dat is toch prachtig?”

Het meest emotionele moment? Aukje hoeft niet lang na te denken.
“Een mevrouw die rolstoelgebonden was, al een keer had meegedaan en door een operatie dat jaar erna niet kon deelnemen. Toch kwam ze twee dagen langs om iedereen aan te moedigen. Ze vertelde dat ze inmiddels weer kleine stukjes kon lopen. We hebben haar een stukje over de finish laten lopen. De trots op haar gezicht… zelfs nu schieten de tranen me nog in de ogen.”

Vooruitkijken naar 2025

Voor de editie van 2025 kijkt Aukje vooral uit naar de mensen.
“Ik zie velen maar eens per jaar, maar het voelt altijd meteen goed. En natuurlijk hoop ik op mooi weer!” Daarnaast droomt ze van nóg meer bekendheid voor de tocht. “Hoe mooi zou het zijn als Friezen langs de route vlaggen uithangen of deelnemers komen aanmoedigen? En vooral: dat de doelgroep waarvoor dit evenement bedoeld is, ons weet te vinden. Het maakt niet uit of je de hele route aflegt of een klein stukje. Iedereen kan meedoen!”

De kracht van samen

Met haar enthousiasme, warmte en toewijding is Aukje hét voorbeeld van wat de Onbeperkte Elfstedentocht zo bijzonder maakt. Een evenement dat verder gaat dan sport alleen: het gaat om verbondenheid, vriendschap en samen grenzen verleggen.